Nes llendes qu'abelluga'l caín

  (El Fielato y El Nora) El pasáu sábadu percorrieron les cais d'Uviéu más de trentamil persones pidiendo, como escribiría nel so día Teodoro Cuesta, entóncenes falando del ferrocarril d'El Payares, "de lo xusto y llegal el cumplimientu". La constitución española diz, nel so artículu terceru, que les llingües distintes al castellán serán oficiales ellí onde se falen. Ya eso ye lo que pasa en toles comunidaes con llingua propia menos nuna, n'Asturies. Anque namás fuera que por esta circunstancia, yá bastaría pa que l'asturiano fuera cooficial. Nun ye comprensible que dalgunos contrarios a esta consideración llegal lo faigan, precisamente, aduciendo que se ta desixendo dalgo mui raro. Porque, seyamos claros, que l'asturiano esiste y se fala normalmente dizlo'l mesmu estatutu d'autonomía nel so artículu cuartu, cuntando tamién con una llei d'usu dende hai dos décades. Esto ye: la llingua esiste y, polo tanto, como obliga la constitución, debe ser

El 7 d'ochobre ye una de les festividaes más importantes del cristianismu, concretamente del catolicismu. Ye'l día dedicáu a la Vixe'l Rosariu y, en xeneral, tol mes d'ochobre ta consideráu como'l mes del rosariu. Trátase d'una festividá desplazada dende'l so llugar natural, el ciclu estival, el ciclu de la collecha, dedicáu dende l'antigüedá a la fertilidá, a la madre, a la virxe na tradición actual, que tien como díes grandes el 16 de xunetu ya'l 15 d'agostu.  El cultu a la Virxe'l Rosariu espardiérase nel sieclu XV, mui especialmente de la manu de los dominicos, siendo mui beneficiáu con bules y privilexos por Pío V, papa dominicu, nel siguiente XVI. N'Asturies les cofradíes del santu rosariu  apaecieron nesi momentu, siendo la primera la d'Uviéu, surdía en 1562 nel ámbitu de la ilesia de santu Domingu, y que fora siguía bien ceo poles de L.lena, Llanes y Xixón. Entá güei ye'l rosariu fiesta grande en bastantes collaciones astu