Recepción solemne de Xuan Nel Gonzali como Repunante d'Honor

 

Perestimaos correlixonarios de la repunancia y amigos que mos visitáis:

Ye pa mín un grande honor arrecibir nel areópagu de los repunantes d'honor a Xuan Nel Gonzali y de, una vegada diches unes pallabres, imponéi l'emblema'l so rangu que, nel nuesu casu, ye más entá: ye de ringorrangu.

Xuan Nel Gonzali ye ún de los camises vieyes de la repunancia organizada, como los garibaldianos, que lo de la camisa nun lo inventaran los paseantes del amanecer, aquellos valientes de retaguardia. Ye ún de los factotum del asuntu y puede qu'el principal. Toa empresa, seya del calter que seya, basa'l so trunfu nuna bona especialización funcional, cosa qu'ata'l gran Kropotkin, enemigu declaráu de la división del trabayu, aceutaba pa les primeres fases del desendolcu. Bono, nun ye d'estrañar: munchu príncipe y miles de siervos pero nun dexaba de ser un aldeganu que ye cuasimente sinónimu de ser un repunante.

Si a min me correspondiera'l papel de proponer una llocura que güei ye la esta nuesa realidá y a David Castañón, segundu repunante d'honor, el de propagandista y publicista, fuera Xuan Nel Gonzali l'organizador, l'home que diera los pasos p'afitar la obra. A elli se-y debe la formalidá de los nuesos congresos, la cadarma estatutaria, los diplomes y condecoraciones, la disciplina interna. Si'l primer repunante d'honor cumpliera como Ignacio de Loyola o como Marx, el segundu fixo llabor de Francisco de Javier o de Lenin ya'l terceru el de Francisco de Borja o de Stalin.

Gonzali ye lo qu'aquel programa de la más vieya televisión llamaba un consiguidor. Ún puede dir a elli pa solicitar lo más raro'l mundiu, que va dar con ello, mesmo da la bandera'l batallón númberu cincu de les compañíes aragoneses de la guerra d'Albaña qu'una copia esauta de les bragues de madame Curie, ata con radiactividá incluyía. A mín recuérdame a la descripción que Gloria Fuertes facía de so padre: "pensaba que yera inxenieru, ya era sólo fumista; pero yo víalu como inxenieru inxeniosu".

Xuan Nel Gonzali tien una obsesión tremenda, dexando a un lláu lo sexual, que d'eso ta quitándose, a lo menos en compañía. Ye'l repunante con más fixación colos que llama dende siempre sociollistos, por más que, dada la composición mayoritaria d'esti conceyu, ye bastante difícile destacar en característica tala. Nun hai debate, en vertical o n´horizontal, falando en persona o peles redes, nel que, venga a cuentu o non, saque a pasear a los sociollistos.

Nos últimos tiempos llevantó un poco'l pie l'acelerador porque llegara la covid ya, especialmente, les midíes profiláctiques y les vacunes. A Xuan Nel Gonzali desplicáron-y los sos mayores, formáu como ta nel ateísmu más estremu, que lo que nun se ve nun esiste. Y, caro, ¿dalguién viera un coronavirus? Ergo... La cosa llegó a tal nivel qu'al puntu tuviera de francer esta venerable fraternidá, porque Gonzali alfrentárase a tolos compañeros pol asuntu. Amenazó con tomar una decisión drástica pola nuesa defensa de la vacuna y del chis de Bill Gates y del xudeomasonismu internacional, acusándomos de revisionistes y d'arriar les banderes de la repunancia delantre'l bichu inesistente. ¿Amenazara con marchar d'esta sociedá? ¡Non! Un repunante de pro enxamás fairía eso. ¡Amenazó con espulsamos a tóos!

Ye grande esti Gonzali, amás de féu. Ye tan grande que los d'Infoasturies falaron d'elli, non como de Xuan Nel Gonzali sinón de Xuan el-Gonzali, talamente que como del míticu Lawrence, al que los beduinos llamaron el-Orens. Toi seguru que dalgunos llectores maltomaos del diariu dixital tarán rabiando delantre la noticia de que ye nomáu repunante d'honor un xeque de los emiratos.

Arrecibe, Xuan Nel, el títulu y la medaya del to rangu. Pon bon facer ellí onde vaigas, protexe a los débiles de la crueldá de los maltomaos, defende la causa d'Asturies y, por favor, ¡vacúnate y nun faigas el pijo!